Van SimCity 2000 tot simulatoronderzoeken: hoe speelsheid uitdagingen op het gebied van planning oplost

Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik SimCity 2000 opstartte. De uren vlogen voorbij terwijl ik de bestemmingsplannen aanpaste, begrotingen in evenwicht bracht en zag hoe mijn kleine pixelstad tot leven kwam (of instortte onder het gewicht van mijn fouten). Het was leuk, maar het was ook serieus spel. Het spel leerde me al vroeg dat zelfs complexe systemen van waternetwerken, vervoersnetwerken en landgebruik toegankelijk worden als je kunt experimenteren, falen en opnieuw kunt proberen.

Dertig jaar later ben ik leidinggevende bij Konveio, een platform dat is ontwikkeld voor steden en planners die worstelen met dezelfde problemen in de echte wereld. Er staat meer op het spel dan bij mijn experimenten als tiener. Nu zijn er echte budgetten, echte gemeenschappen en echte afwegingen. Maar de les van SimCity geldt nog steeds: spelen is een van de beste manieren om te leren en problemen op te lossen.

Daarom ben ik zo enthousiast over de nieuwe simulatie-enquêtes van Konveio. Ze brengen de geest van speels experimenteren naar publieke betrokkenheid. In plaats van inwoners te vragen een compacte pdf te lezen en een vakje aan te vinken op een enquête, laten simulators hen afwegingen maken: moeten we meer geld steken in openbaar vervoer of in parken? Wat gebeurt er met de betaalbaarheid van woningen als we prioriteit geven aan groei in het ene gebied ten opzichte van het andere? Net als in SimCity heeft elke keuze een domino-effect, en door die effecten te zien, wordt het gesprek realistischer en menselijker.

De schoonheid zit in de eenvoud. We wilden niet nog een ingewikkeld planningstool ontwikkelen. We wilden het voor iedereen gemakkelijk maken – of je nu een ervaren planner bent of een nieuwsgierige inwoner met een smartphone – om mee te doen, prioriteiten te testen en de gevolgen te begrijpen zonder dat je daarvoor een doctoraat in stedelijk beleid nodig hebt. Houd het simpel, houd het speels, en de inzichten volgen vanzelf.

Dit is belangrijk omdat traditionele betrokkenheid vaak aanvoelt als werk. Lange pdf's, verspreide kaarten en enquêtes waarin om meningen wordt gevraagd zonder context zorgen ervoor dat mensen zich niet betrokken voelen en dat steden niet de doordachte, praktische feedback krijgen die ze nodig hebben. Simulators daarentegen creëren betrokkenheid door middel van verkenning. Ze helpen deelnemers zichzelf te zien als onderdeel van de oplossing, niet alleen als critici aan de zijlijn.

Bij Konveio is het onze bredere missie om het plannen van content, feedback en stemmen uit de gemeenschap toegankelijker te maken en er gemakkelijker op te kunnen reageren. Simulator-enquêtes zijn de nieuwste stap in dat traject: ze maken wat saaie, abstracte beleidskeuzes zouden kunnen zijn, tastbaar, interactief en ja, zelfs leuk.

Als ik terugkijk op mijn SimCity-tijd , realiseer ik me dat het niet de graphics of de nieuwigheid waren die me bijbleven. Het was het gevoel van empowerment – het gevoel dat ik dingen kon proberen, leren en verbeteren. Diezelfde spirit drijft Konveio vandaag de dag. Als we maatschappelijke betrokkenheid net iets meer als een spel kunnen maken, zullen we het een stuk effectiever maken.

Of het nu gaat om een spel op een floppy disk of een uitgebreid stadsplan, de sleutel tot het oplossen van complexe problemen is altijd hetzelfde: nodig mensen uit om met mogelijkheden te spelen.

PS: als je net als ik oud bent en SimCity mist ( of als je jong bent en het wilt proberen!), kun je het kopen bij Good Old Games en het hier op je huidige laptop spelen.